Działalność istniejącego na przestrzeni lat 1913–1939 Towarzystwa Technicznego w Płocku nie doczekała się jak dotychczas żadnego opracowania. Stowarzyszenie, którego prezesami byli m.in. przyszli lub byli prezydenci Płocka, a członkami przedstawiciele najwyższych płockich sfer technicznych i gospodarczych ówczesnego miasta, ma na swoim koncie niemałe zasługi na rzecz rozwoju Płocka i regionu.

Pierwsze zebranie ogólne członków Towarzystwa odbyło się 8 marca 1913 r. o godz. 20:00 w lokalu Towarzystwa Kredytowego Płockiego w Hotelu Europejskim. Przybyło na nie 20 z 29 zapisanych do Towarzystwa członków, co stanowiło dużą część ówczesnego środowiska techników, biorąc pod uwagę, iż w Płocku mieszkało około 40, a całej guberni 60 techników.
Przewodniczącym inauguracyjnego zebrania został inż. Bolesław Zienkiewicz, któremu asystowali inż. Władysław Czechowski i J. Porczyński oraz sekretarz inż. Porajski. Jeden z organizatorów inż. Kazimierz Kühn, przedstawił przybyłym na zebranie, cele i zadania stojące przed Towarzystwem.

Zebrani na spotkaniu członkowie stowarzyszenia w głosowaniu na pierwszego prezesa Towarzystwa wybrali inż. Bolesława Zienkiewicza, który zapewne w związku z nadmiarem innych obowiązków, powierzonej mu funkcji jednak nie przyjął. W drugim głosowaniu na prezesa wybrano inż. Kazimierza Kühna. Funkcję wiceprezesa objął inż. Czesław Zambrzycki, sekretarza inż. Porajski, skarbnika J. Porczyński, a bibliotekarza Józef Radzimiński. Na trzech zastępców do zarządu powołano: Skupińskiego, Antoniego Wysockiego i Mirosława Koźlakowskiego. Do komisji rewizyjnej powołano natomiast: inż. Bolesława Zienkiewicza, inż. Władysława Czechowskiego i inż. Antoniego Michalskiego.
W krótkim czasie władzom Towarzystwa udało się otworzyć własny lokal, który mieścił się w hotelu Polskim. Rozpoczęto również gromadzenie książek i czasopism, które miały stanowić zbiory tworzonej przez stowarzyszenie biblioteki technicznej.

Prezesem reaktywowanego Towarzystwa Technicznego został inż. Antoni Michalski, a na potrzeby czytelni, biblioteki oraz zebrań i posiedzeń, swojego lokalu stowarzyszeniu użyczało Towarzystwo Wioślarskie.
W latach 30. XX W. Towarzystwo Techniczne stało się ciałem doradczym dla Magistratu miasta Płocka. Ściśle współpracując z kolejnymi prezydentami: Adamem Ostaszewskim, Romualdem Chmielewskim i Stanisławem Wasiakiem, członkowie stowarzyszenia lobbowali na rzecz uznania budowanego portu płockiego za punkt przeładunkowy surowców spławianych Wisłą dla przemysłu łódzkiego.

Członkowie Towarzystwa utworzyli, również specjalny fundusz na zapomogi dla niezamożnych uczniów technicznych szkół średnich. Zainteresowani wsparciem byli zobowiązani do złożenia stosownych podań z dołączonym życiorysem oraz ocenami ucznia, które następnie były rozpatrywane przez Zarząd. W tym okresie władze Towarzystwa tworzyli: inż. Antoni Michalski – prezes, inż. Antoni Kowalski – wiceprezes, Stanisław Hejke, inż. Zdzisław Kornacki, Stanisław Mocarski – sekretarz, Piotr Maciejowski – skarbnik. W skład komisji rewizyjnej wchodzili: Mirosław Koźlakowski, Mateusz Kozielski i Stanisław Jaworski. W składzie komisji bibliotecznej znajdowali się natomiast: Stefan Kieffer, Stanisław Medyński i Feliks Margulies. W komisji dochodów niestałych znajdowali się: Kazimierz Augustynowicz i Zdzisław Skalski. Zmianie uległo, również miejsce siedziby Towarzystwa, które przeniosło się do lokalu biura Elektrowni Miejskiej przy ulicy Zduńskiej 1

Obowiązki prezesa przejął dotychczasowy wiceprezes inż. Antoni Kowalski, Obowiązki prezesa przejął dotychczasowy wiceprezes inż. Antoni Kowalski, którego zastępcą został Stanisław Hejke. Pozostałymi członkami zarządu zostali: Stefan Kieffer – skarbnik, Stanisław Mocarski – sekretarz i inż. Jan Kosiński – członek zarządu. Do komisji rewizyjnej wybrano natomiast: Mirosława Koźlakowskiego, Mateusza Kozielskiego i Stanisława Jaworskiego. Sąd honorowy tworzyli: inż. Seweryn Wirkutowicz, Piotr Maciejowski i Stefan Medyński.